داروهای زیادی برای سرکوب واکنش های آلرژیک در مراحل گوناگون در دسترس هستند. رده های مختلف آنتی هیستامین و داروهای استروئیدی استنشاقی، خوراکی و تزریقی برای کنترل انواع آلرژی به کار می روند. در مورد بیماری آسم، علاوه بر مهار مستقیم آلرژی، می توان از داروهای بازکننده مجاری هوایی که عمدتا به صورت اسپری های اسنتشاقی هستند نیز استفاده کرد.
ولی موثرترین راه این است که از وارد شدن مواد حساسیت زا به بدن جلوگیری کنیم. پرهیز از مصرف داروها و غذاهایی که حساسیت زا هستند یکی از راه های جلوگیری از ایجاد آلرژی است.
مقابله با آلرژن های استنشاقی مشکل تر است و تا حدودی با استفاده از ماسک و اجتناب از قرار گرفتن در محیط های دارای آلرژن امکان پذیر است. برخی از بیماران برای پرهیز از تماس مداوم با آلرژن ها مجبور می شوند خانه، محله یا حتی شهر محل زندگی خود را تغییر دهند.
یکی از اقدامات تشخیصی در مبتلایان به آلرژی تست هایی است که روی پوست یا خون آنها انجام می شود. لطفا کمی در این باره توضیح دهید.
در مواردی که بیماری با درمان های معمول کنترل نشود یا وقتی که فرد به انواع شدیدتری از بیماری مثلا به شوک آنافیلاکسی بر اثر گزش زنبور مبتلا باشد، لازم است اقدامات درمانی جدی تری انجام شود. یکی از این اقدامات عبارت است از ایمونوتراپی یا همان حساسیت زدایی که در واقع ایجاد تحمل نسبت به آلرژنی است که فرد به آن حساس شده است.
در این روش، بعد از انجام تست آلرژی، آلرژنی که موجب بیماری فرد است مشخص می شود و پزشک براساس شرح حال بیمار، معاینه، درمان های قبلی و شدت بیماری تصمیم به حساسیت زدایی می گیرد. ابتدا دوزهای کم از عصاره های رقیق آلرژن در زیر پوست بیمار تزریق می شود و به تدریج از عصاره های غلیظ تر و دوزهای بالاتر استفاده می شود.
بیمار بنا به تشخیص پزشک حدود پنج ماه، در فواصل منظم هفتگی تزریق خواهدداشت و پس از رسیدن به دوز نگه دارنده، تزریق به صورت ماهانه انجام خواهد شد.
طول مدت درمان سه تا پنج سال است و در مورد عصاره نیش زنبور ممکن است طولانی تر هم باشد. معمولا بیماران بعد از چند ماه احساس بهبودی می کنند و نیازشان به دارودرمانی کاهش می یابد. گاهی تجویز عصاره های آلرژن خوراکی، زیرزبانی و استنشاقی هم امکان پذیر است.
برخی مبتلایان به آلرژی ادعا می کنند که به کلینیک های آلرژی مراجعه کرده و تست های مربوط را انجام داده و دارودرمانی هم شده اند، اما آلرژی آنها از بین نرفته یا حتی کاهش نیافته است.
بسیاری از افراد نسبت به چند ماده مختلف حساسیت دارند. بنابراین، ممکن است یکی از آلرژن هایی که موجب حساسیت شده است شناسایی و بیمار کاملا حساسیت زدایی شود، اما سایر آلرژن ها باعث ایجاد آلرژی شدید شوند.
عدم درمان به موقع آلرژی چه عوارضی برای فرد به همراه خواهد داشت؟ اگر آلرژی به ویژه در سنین پایین درمان نشود، ممکن است در ۱۰ تا ۲۰ درصد موارد به آسم تبدیل شود. با توجه به اینکه در آلرژی های تنفسی راه هوایی (راه هوایی از مجرای بینی شروع و به اعماق ریه ختم می شود) ملتهب است، در صورت عدم درمان مناسب، التهاب در بینی مثل شعله آتش عمل می کند و دامنه آن به ریه گسترش می یابد و علائم ریوی مثل سرفه، تنگی نفس و خس خس سینه ایجاد می شود. اینها علائم آسم آلرژیک است.
به همین دلیل گفته می شود که افراد مبتلا به آلرژی بینی در معرض خطر ابتلا به آسم هستند. عدم درمان آلرژی همچنین می تواند موجب پولیپ بینی شود که پولیپ بینی نیز عوارض دیگری را به دنبال دارد و ممکن است در گوش و سینوس ها مشکل ایجاد کند و سینوزیت های مقاوم به درمان های معمولی را باعث شود.
علاوه بر این، درمان نشدن به موقع آلرژی ممکن است موجب عفونت های مکرر گوش شود. بنابراین در عفونت های مکرر گوش و سینوزیت های مقاوم به درمان معمولی باید بیماری های زمینه ای فرد بررسی شود که یکی از این بیماری ها آلرژی است.
منبع:nabzema.com